از لارنگسکوپ معمولا برای مشاهده حنجره و حلق به گار می رود و در برخی موارد برای معاینه سر و گردن استفاه می شود.
لارنگسکوپ خود انواع متفاوتی دارد
نوع ا) لارنگسکوپ آینه ای :در این روش یک آینه ی کوچک مخصوص در عقب دهان بیمار در زاویه ای قرار داده می شود که نور مستقیم را به حنجره می تاباند. قبل از انجام این معاینه از بی حسی موضعی به منظور کاهش رفلکس بیمار استفاده می شود.
نوع 2) لارنگسکوپ سخت: این روش دقیق ترین نمای بزرگ شده از حنجره را در اختیار قرار می دهد. در لارنگوسکوپ سخت، یک دستگاه بزرگنمایی و منبع نوری در داخل یک لوله ی سخت قرار گرفته اند.
نوع 3) لارنگسکوپ قابل انعطاف: در این روش یک منبع نوری و دستگاه بزرگنمایی داخل یک لوله ی نرم و قابل انعطاف قرار گرفته اند. قبل از انجام معاینه، ناحیه ی بینی را که لوله از آن عبور داده می شود به صورت موضعی بی حس می کنند و به وسیله ی لارنگوسکوپ داخل حنجره را نگاه می کنند. از این وسیله برای مشاهده ی فضای اتصال حلق به حفره ی بینی، کام نرم، حلق و پشت زبان استفاده می شود.
- ۹۷/۰۳/۲۳